11. آنجا رو كه بخوانند نه آنجا كه برانند.

12. آنجا كه بصر نيست چه خوبي و چه زشتي.

13. آنچنان زي كه بميري برهي نه چنان زي كه بميري برهند.

14. آنچه اندر آينه بيند جوان پير اندر خشت بيند پيش از آن.

15. آنچه به خود نپسندي به ديگران مپسند (قانون طلايي)

16. آنچه خوبان همه دارند تو تنها داري.

17. آنچه دلم خواست نه آن شد آنچه خدا خواست همان شد.

18. آنرا كه حساب پاكست از محاسبه چه باك است.

19. آنقدر سمن هست كه ياسمن گم است.

20. آنكس از دزد بترسد كه متاعي دارد.

21. آنكس كه بداند و بداند كه بداند اسب شرف از گنبد گردون بجهاند.

22. آن كس كه نكو كرد و بدي ديد كدام است.

23. آنكه عيب تو گفت يار تو اوست وانكه پوشيده داشت مار تو اوست (اوحدي)

24. آه اگر از پس امروز بود فردايي.

25. زليخا مرد از اين حسرت كه يوسف گشت زنداني.

26. چرا عاقل كند كاري كه باز آرد پشيماني.

27. منزل دل نيست جاي صحبت اغيار ديو چو بيرون رود فرشته درآيد.

28. همه با ماست، چه با ما، كه خود مائيم سر تا پا مثل گشته است در عالم كه جوينده است، يابنده

29. چشم باز كردم و غوغاي قيامت ديدم زندگي روز جزائي است كه من مي دانم

30. تو چون خود كني اختر خويش را بد مدار از فلك چشم نيك اختري را

31. درخت تو گر بار دانش بگيرد به زير آوري چرخ نيلوفري را

32- قلم در كف دشمن است (سعدي)

33- قناعت توانگر كند مرد را (سعدي)

34- ابر بايد كه به صحرا بارد زان چه حاصل كه به دريا بارد

35- سنگ بد گوهر اگر كاسه زرين شكند قيمت سنگ نيفزايد و زر كم نشود (سعدي)

36- عزت ز قناعت است و خواري ز طمع با عزت خود بساز و خواري مطلب (ترجمه از كلمات قصار حضرت امير (ع))

37- غنيمت دان دمي تا يك دمت هست

38- از هيچ دلي نيست كه راهي به خدا نيست

39- امروز تواني و نداني فردا كه بداني نتواني

40- جدايي تا نيفتد دوست قدر دوست كي داند شكسته استخوان داند بهاي موميائي را

41- خوش بود گر محك تجربه آيد به ميان تا سيه روي شود هر كه در او غش باشد (حافظ)

42- دشمن چه كند چو مهربان باشد دوست (سعدي)

43- ديده اهل طمع به نعمت دنيا پر نشود هم چنانكه چاه به شبنم (سعدي)

44- ديگران كاشتند ما خورديم ما مي كاريم ديگران بخورند

45- دشمن دانا به از نادان دوست

46- اصل بد نيكو نگردد زانكه بنيادش بد است تربيت نا اهل را چون گردكان بر گنبد است (سعدي)

47- عالم بي عمل به چه ماند؟ به زنبور بي عسل (سعدي)

48- تا پريشان نشود كار به سامان نرسد

49- اگر بر آب روي خسي باشي و اگر بر هوا پري مگسي باشي ، دل بدست آر تا كسي باشي (خواجه عبدالله انصاري)

50- تا نگريد ابر كي خندد چمن تا نگريد طفل كي نوشد لبن (مولوي)

51- تيغ دادن در كف زنگي مست به كه آيد علم را ناكس بدست (مولوي)

52- عاقبت گرگ زاده گرگ شود گرچه با آدمي بزرگ شود (سعدي)

53- افتادگي آموز اگر طالب فضلي هرگز نخورد آب زميني كه بلند است (سعدي)

54- از كوزه همان برون تراود كه در اوست

55- از اسب افتاده ايم اما از اصل نيفتاده ايم

56- اندك اندك خيلي شود و قطره قطره سيلي گردد (سعدي)

57- عالم آنكس بود كه بد نكند نه بگويد به خلق و خود نكند (سعدي)

58- علاج واقعه قبل از وقوع بايد كرد (سعدي)

59- لاف از سخن چون در توان زد آن خشت بود كه پر توان زد (نظامي)

60- مال از بهر آسايش عمر است نه عمر از بهر گرد كردن مال (سعدي)

61- ميان بلا بودن به از كنار بلا است

62- آهسته برو پيوسته برو

63- ميان دو تن جنگ چون آتش است سخن چين بدبخت هيزم كش است (سعدي)

64- آنها دو نفر بودند همراه ، ما صد نفر بوديم تنها

65- سخن اگر زر است سكوت گوهر است

66- اگر گفتن سيم است خاموشي زر است

67- اي تهي دست رفته در بازار ترسمت پر نياوري دستار (سعدي)

68- مرد بايد كه در كشاكش دهر سنگ زيرين آسيا باشد (سعدي)

69- مرا دردي است اندر دل كه گر گويم زبان سوزد وگر پنهان كنم ترسم كه مغز استخوان سوزد

70- گناه كردن پنهان به از عبادت فاش (سعدي)

71- چو فرزند باشد به آيين و فر

گرامى بدل بر ، چه ماده چه نر ( فردوسى )

72 - جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه

چون نديدند حقيقت ره افسانه زدند ( حافظ )

73 - چو نوميد گردد ز يزدان كسى

از او نيكبختى نيايد بسى ( فردوسى )

74 - چو نيكى كنى نيكى آيد برت

بدى را بدى باشد اندر خورت ( فردوسى )

75 - چه با رنج باشى چه با تاج و تخت

ببايدت بستن به فرجام رخت ( فردوسى )

76 - چه خوش باشد كه بعد از انتظارى

به اميدى رسد اميدوارى ( جامى )

77 - چهره امروز در آيينه فردا خوش است( صائب تبريزى )

78 - خدا به حق چو درى بر كسى فرو بندد

ز ره لطف و كرم در ديگرى گشايد باز ( سعدى )

79 - خرج از كيسه مهمان بود

حاتم طايى شدن آسان بود نظامى

80 - خر عيسى گرش به مكه برند

چون بيايد هنوز خر باشد ( سعدى )

81 - خرما نتوان خورد از اين خار كه كشتيم ( سعدى )

82 - خشت بر دريا زدن بى حاصل است ( سعدى )

83 - خوشا چاهى كه آب از خود برآرد

84 - خوشا آنكس كه بارش كمترك بى ( باباطاهر )

85 - خوش است درد كه باشد اميد درمانش

دراز نيست بيابان كه هست پايانش ( سعدى )

86 - خوشتر آن باشد كه سرّ دلبران

گفته آيد در حديث ديگران ( مولانا )

87 - دانا هم داند و هم پرسد ، نادان نداند و نپرسد

88 - در اين بازار اگر سوديست با درويش خرسند است ( حافظ )

89 - دَرِ دنيا هميشه به يك پاشنه نمى گردد

90 - در عمل كوش و هرچه خواهى پوش ( سعدى )

91 - در عيب نظر مكن كه بى عيب خداست

92 - دروغ مصلحت آميز به از راست فتنه انگيز ( سعدى )

93 - درون خانه خود هر گدا شهنشاهى ست

قدم برون منه از حد خويش و سلطان باش ( صائب تبريزى )

94 - درويش هر كجا كه شب آيد سراى اوست ( سعدى )

95 - روشن شود هزار چراغ از فتيله اى

96 - زبان پاسبان سر است

97 - زبان بسته بايد گشاده دو دست ( سعدى )

98 - زبان در دهان اى خردمند چيست

كليد در گنج صاحب هنر ( سعدى )

99 - سخن را روى با صاحبدلان است ( سعدى )

100 - سخن را زيورى جز راستى نيست ( جامى )

101 - سر كه نه در راه عزيزان بود

بار گرانى ست كشيدن به دوش ( سعدى )

102 - سعديا مرد نكونام نميرد هرگز

مرده آنست كه نامش به نكويى نبرند ( سعدى )

103 - شرح عشق و عاشقى هم عشق گفت ( مولانا )

104 - شرط عاشق نيست با يك دل دو دلبر داشتن

105 - عشق آمدنى بود نه آموختنى

106 - طاس اگر راست نشيند همه كس نراد است

107 - طاقت مهمان نداشت خانه به مهمان گذاشت