|
نیکان
منظومه ی حماسی "چترنگ نامه" سرستون بشکسته ای از دو همای پیش ِپای ِغار ِتاریک اوفتاده، کُنده ی سنگ ست انگار.
تویِ تاریکیِ غارِ چاهسار در گریزی ناگزیر از باد و توفان ِشگرف...
گوشه ای بگرفته ام
ناگهان تاریک شد درگاه ِغار گوییا شب شد وگرخورشید خفت وه چه دود آسا و تاریک ست... می بینم... دیو بی موی و دُمی بگرفته ره در پیشگاه
کآمد و... بر کُنده ی سنگین؛ نشست.
خوان ِچترنگی به روی خاک، گسترانید، با سر و دستش، فرا خواندم به پیش.
ترس ترسان پای لرزان پیش رفتم.
مُهره ها برخوانِ چترنگین، نهاد مهره ها، سیاه. مهره ها، سپید. من سپیدی را، بجنباندم. زان سپس با مهره ای از سنگ خارای سیاه، بازی آغازید.
جنگ سختی بود. مُهره هایم یک به یک می سوخت مات، می دیدم، کیش نزدیک ست و مات؛ که پیاده م، جان فشانانه ماز ناپیدای جادو خان ِهفتم، درنوشت. خواستم تا مهره ای را برگزینم ناگهان ؛ یال و دُم زرّینه ام اسپ ِسپیدم جان گرفت و زنده شد آذرخشی رخش آسا برجهید دیو ِدودآسا، به جا خشکید. رخش، روی پاها شد بلند با دو دست ِ آذَرَخش ترس تندیس ِسیاهی پیکره ی بی یال و دُم را کوفت دیو، تُندر برکشید از پرتگاهِ آسمان لغزید... من دویدم پای لرزان لرز لرزان تا لب ِ غار
جنگ ِ هولی آسمان در برگرفت. جنگ ِدیو ِ ابر ِتاریکی و رخش ِآذرخش. جنگ ِ دیو و رخش.
بر نیایش دست بُردم آسمان.
ای خداوند... کو؟ کجاست؟ رستم ِ اژدرکُش ِ دیو افکن ِ شیران شکار، رستم یاری گر اسب درخشنده.
جنگ ِ ناپیدا سرانجام ِ شگرفی بود...
*** آه همچو تندیسی ز سنگ چشم بر راهم هنوز
جنگ ِ ناپیدا سرانجام ِ سپیدی با سیاهی چون هماره آسمان در برگرفتستی هنوز.
چشم بر راهم هنوز... همگنانی چشم بر راهیم نوز...
25/2/88 مهدی فرزه ( میم مژده رسان)
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
منظومه ی حماسی "هفت خوان نامه"
هفت خوان دیگری اژدهای هفت سر مانند پیش پای ِ مردم آتش به دست و، رستمان نو به نو گسترانیده ست یال و کوپال ستبر همچنانک اکوان ِ دیو
خوانِ یک، خوان اژدرهاست رنگ آن، رنگ شب یلدا دهان، آتشفشان ِزهر و خون زخم آجین اژدهایی خون فشان
چتر های آتشین بی شمار
خوان دوم خوانِ آن ساعت شنی آسا، که پوشانَد جهان اندک اندک همچو برفی جاودان زَهردودش هم، ببارد زآسمان. وای؛ گر بدینسان پوشد و، بارد چنان نِی نشان از خانه ماند، نِی ز خوان
خوانِ سوّم؛ خوانِ درد، خوانِ بس، مردم شکار خوانِ خرچنگ، خوانِ شیرین تلخ خوانِ کم دزبان دژان، درهم شکن خوانِ آسیب ِ جگر خوانِ کژدم، خوانِ اژدر، خوانِ اژدرمار... هان گر بدینسان بر شمارم خوان به خوان هفت خوانم می شود هفتاد – خوان خوانِ چارم نِی نشان از آب یابی، نِی سراب
چون نی انبان ها تَهی از سکّه و، از نان و، آب - کیسه هایی پر ز باد - همچنان آبستن بی چیزی و هر پوچ و هیچ با شکم هایی که آماسیده است از گشنگی.
خوان چارم ، انفجاری ساعتی.
خوانِ پنجم هم ، همان خوان کهن خوان پنجم باز هم، هنگامه ی دیو سپید دیو دودآسادَم ِ، افسون دَمِ ، ناگه پدید یا همان پتیاره ی بر خاک وخاکستر نشان. ابروان، کژدم دهان، غاری لجن بو گیسوان مانند مارانی پریشان روی دوش. هم به مانندِ دژِ ویرانه ی پاییز دندانهاش، نا همگون ناخن و دندان و شاخش زهرآگین و پلید دیو جادوی سپید.
خوانِ شش خوان وارون دژ استخوان تازه در آخور، برای آهوان یونجه در بند ِ هُمای خوانِ هفت خوان آهرمن نشانِ زشت رو خوانِ خویِ بد خوان زشتی ها، پلشتی ها بد کُنشتی ها.
رستم دستان، ز چاهِ داستان ، دیگر نخواهد خاست هفت خوان را هم ،خوان اوّل خوان هشتم بود.
مردم آتش به دست و، رستمان نو به نو را چاره و اندیشه ای، دیگر نمی آید به یاد
رستمی دیگر بباید با نیایش زآسمان خواست رستمی بشکوه و نستوه و سترگ رستمی افسانه ای
هفت خوان را رستمی دیگر بباید رستمی دیگر... رستمی دیگر بباید تا که جادو بشکند رستمی دیگر بباید تا بهاران، بشکفد رستمی با فَرَّهی، ایزد نشان رستمی، بس پارسا همواره و، فرماندهی دادار - داد رستمی رویینه تن رستمی،آهرمنی در هم شکن دشمن شکن. رستمی دیگر بباید؛ تا جهان را نو کند .
89/1/25
مهدی فر زه (میم . مژده رسان)
واژه نامه:
یال و کوپال= بر و بازو یال و کوپال گسترانیدن = عرض اندام کردن- بر و بازو ستبر گردانیدن مردم آتش به دست= آتش نماد انرژی و نماد ایمان در آخرالزمان. در روایتی آمده است که نگهداری ایمان در آخرالزمان همانند نگهداری آتش در کف دست است. مردم آتش به دست = مشعل داران رستمان نو به نو = نسل اندر نسل؛ فرهیختگان در زمینه های گوناگون همچنانک... = همچنان که... – به مانند ... اژدرها = اژدهای جنگ زَهردودش هم، ببارد زآسمان = باران اسیدی خوانِ آن ساعت شنی آسا، که پوشانَد جهان اندک اندک همچو برفی جاودان = بیابان زایی خوان = مشکل لاینحل – معضل جهانی – دشواری آسان نشدنی – بیماری سخت درمان خوان = سفره درد = بیماری دزبان = کنایه از گلبول سفید که وظیفه ی تامین ایمنی را در قلعه ی بدن به عهده دارد. خوانِ کم دزبان دژان، درهم شکن = بیماری ایدز شیرین تلخ = دیابت – فزونی یا کمی قند خون در یاخته های بدن فرد دیابتی گاه منجر به نتایجی تلخ و ناگوار می گردد. خرچنگ = سرطان آسیب جگر = هپاتیت آماسیده = ورم کرده انبان = کیسه نی انبان = نوعی ساز بادی راستش؛ وقتی عکس آدم قحطی زده ی آفریقایی را می بینم با آن دست و پای خیلی لاغر و شکم متورم؛ ناخودآگاه تصویری از نی انبان چون نی انبان ها تَهی از سکّه و، از نان و، آب کیسه هایی پر ز باد = انبان ها یی مثل نی توخالی... اما پر از باد.
همچنان آبستن بی چیزی و هر پوچ و هیچ با شکم هایی که آماسیده است از گشنگی = شکم آدم ها در کشور های قحطی زده از فرط گرسنگی ورم کرده و گویی کما فی السابق؛ آبستن پدید آوری فقر و ابتذال و نابودی ست. هنگامه ی دیو سپید = خوان هفتم رستم در شاهنامه هنگامه ی دیو سپید = چون بیشتر مواد مخدر سفید رنگ هستند مواد مخدر به دیو سپید تشبیه شده است. دیو دودآسادَم = دیوی که نفسش شبیه دود است. افسون دَمِ = جادوگر= چه جادویی بدتر از اینکه انسانی به فطرت، پاک؛ به انسانی دیگرگون تبدیل شود. ناگه پدید = اعتیاد بیشتر وقت ها ناگهانی در افراد شناخته می شود. پتیاره = بلا دیو جادو = دیو جادوگر جادوی سپید = مواد مخدر همای = پرنده ای استخوان خوار و کمیاب که نماد خوشبختی ست. شماری اندک از این پرنده هم اکنون در ایران می زیند. بند = زندان پلشتی = ناپاکی – پلیدی بد کنشتی ها = بد کرداری ها – رفتارهای ناشایست رستم = نماد جهان پهلوانی هم ، خوان اول = همان خوان اول خوان هشتم = نام شعری از مهدی اخوان ثالث - به چاه افتادن رستم و رخش رستمی دیگر بباید با نیایش زآسمان خواست = اللهم عجل لولیک الفرج افسانه ای = بی همتا و شگرف رستمی افسانه ای = جهان پهلوانی در همه ی ابعاد و صفات انسانی ؛ الهی.
رستمی دیگر بباید تا که جادو بشکند = لا اله ... رستمی دیگر بباید تا بهاران، بشکفد = الا الله.
فرّه ایزدی = در اینجا فرّه ایزدی به معنای عصمت و کرامتی ست که خداوند به برگزیدگان پارسایش، پیامبران و امامان(ع) می بخشد و نیز؛ پشتیبانی و کمک ها و اعجازهای خداوندی.
رستمی، بس پارسا همواره و، = رستمی که همیشه و همواره، بسیار متقی و پرهیزکار ست و... فرماندهی دادار – داد = فرماندهی که خداوند اورا به فرماندهی مردم برگزیده ست. فرماندهی دادار – داد =فرماندهی که عدالتش؛ عدالتی الهی است.
رویینه تن = گزند ناپذیر (در شاهنامه؛ هر چند رستم ببربیان در بر دارد ؛ اسفندیاراست که رویین تن ست.)
رستمی دیگر بباید؛ تا جهان را نو کند .= (نظم نوین الهی در جهان)
نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید آخرین مطالب پيوندها
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان نیکان و آدرس ataataee.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد. نويسندگان
|
||
 |
در خاطرم نقش می بندد. به راستی؛ چرا اینهمه افراط و تفریط در جهان است ؟ دیدار برخی از مردم در جهان یاد آور نی انبان و دیدار برخی دیگر یاد آور بوفالو 
.چرا باید این گونه باشد؟
تبادل لینک هوشمند 